मराठी साहित्य

आज मराठी भाषा दिन. बायकोचा वाढदिवस सोडला तर दुसरा कुठलाही दिवस लक्षात ठेऊ नये असा माझा समज. मात्र सकाळी – सकाळी WhatsApp वर मराठी भाषा दिनाच्या संदेशांचा भडीमार झाला. ते वाचून मराठी दरिद्री होत असल्या

अजित नाडगीर —————————— काही दिवसांपुर्वी (दिवाळीच्याआधी) मल्हारगडला गेलो होतो. वाटेत झेंडुच्या फुलांचं झेंडेवाडी गांव लागतं.सणाच्या उंबरठ्यावर फुलशेती चांगलीच बहरली होती. डोलणार्‍या या फुलझाडांबरोबरच

" रमाचा वाढदिवस म्हणून लवकर काम आटपून ऑफिसातून निघालो. रमासाठी वाढदिवसानिमित्त साडी घ्यायची म्हणून एका दुकानात शिरलो. आत शिरल्यावर कुठली साडी घेऊ ह्याच वादात अडकलो. रमाला शोभेल अशी साडी घेतली आणि ब

चूक कोणाची ?  “ अगं , थांब किती पळतेस तू दम लागत नाही का गं तुला , जरा माझा तरी विचार कर गं मी काही तुझ्यासारखी तरुण नाही आता वय झालं आहे माझं “               “ हो आई पण मी कुठे पळत होते तूच तर

खरा आनंद हा देण्यामधे असताे, असं बर्याच वेळा वाचलं-ऐकलं हाेतं. एक जीवलग मित्रसुद्धा दिल्याने वृद्धी हाेते, असं सांगताे. दान मग ते कुठलेही असाे, नियम सगळ्यांना लागु पडताे. परंतु वाचुन, ऐकुन सगळं समजलं

गुरुदक्षिणा ............आणि वक्तृत्व स्पर्धा प्रथम क्रमांक ...........जि.प. शाळा सरवली आणि विजेती आहे ............कु. प्रज्ञा भिसे !!!!! टाळ्यांचा गडगडाट झाला. क्षणभर आवाक झालेल्या तिच्या शिक्षकाच्

का कुणास ठाऊक पण आज तुमच्याशी थोडं बोलावस वाटतय.खरं तर कित्येक वर्षांपासूनची ईछया होती पण आज तो योग आलाय.दरवर्षी प्रमाणे याहीवर्षी मी येतोय....माझी स्थापना करणारे लोकमान्य बाळगंगाधर टिळक यांना वगळता

स्वरा मोकाशी 'आजपासून ठरलं ' यांनी घरात शिरता शिरताच घोषणा केली. 'हं ' मी मनात म्हटलं, आज काय नवीन? 'ऐकलंस का वैशु, मला कोमट पाणी आण जरा लिंबू आणि मध घालून.' 'काय?' मी जवळ जवळ ओरडलेच. आज गरमागरम चहाच्

साहस प्राची बॅकेत नोकरीस लागल्यापासून तिने फार सुट्टया घेतल्या नव्हत्या. रोजच्या धावपळीतून ती थकली होती. रोज घरातले आवरून बॅकेत जाणे, बॅकेत अकाऊंटचे काम करणे, रोजचे हिशोब ठेवणे यामुळे तिला खूप थकवा आल

त्या राञी तो धो-धो कोसळत होता. त्याच्या येण्याने सर्वजण खुप आनंदी झाले होते. तो येताना ढगांचा गडगडाट, विजांचा कडकडाट, मोरांचा नाच , बेडकांचे डराँव डराँव , झाडांचा कुजबुजाट चालू होता. सर्व काही व्यवस्थ

मनुष्य कितीही शक्तीवान असो वा त्याच्या अंगात हत्तीचे बळ जरी असले तरी ते एक दिवस ओसरणार आहे व हा सृष्टी नियम आहे. कारण देह विषय आहे. विषय हे नाशीवंत आहे. सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे विष हे स्वतःला

भाक गणपती आल्यात. जरा शेणकाला घ्यावा घरातन म्हणून सुमी श्यान आणाय गेली. वाटत तिला खाड्यांची म्हातारी भेटली. तिन इचारल “कुट चाललीस ग सुमे?” हिन सांगितल, “शेडतनं म्हशीच श्यान घिवुन येतु.” “आग मग आज कशाल